Yvonne van West

Er zijn momenteel veel veranderingen gaande in de wereld. Eén daarvan is dat ons leven in relatief kort tijdsbestek zo gedwongen tot een vorm van stilstand is gekomen. Voor sommige beroepen is het een versnelling geworden maar de meeste mensen ervaren juist een vertraging. Dit uit zich onder andere in gedrag waarbij vele routines veranderd zijn. We zoeken al bijna een maand naar een hernieuwd evenwicht. Dit is niet voor iedereen eenvoudig en dit ga je misschien ook wel helemaal niet ‘vinden’. En dat is ook niet gek; niet eerder hebben we zo snel, zoveel ingeleverd van onze dagelijkse ‘vaste’ rituelen en gebruiken. Maar zou deze tijd ook kunnen bijdragen aan iets moois, nieuws en aan een meer bewustere vorm van leven? En kunnen we die momenten ook straks meenemen als de wereld weer volop draait?

Is het niet zo dat je nog steeds in een acceptabele versnelling kan leven en tegelijkertijd op momenten even stil kan staan? Zodat je ook dan met aandacht de vogeltjes kan horen fluiten om je heen? Ik gun en wens je dat allemaal. Ik gun iedereen het gevoel echt te leven in dit moment. Niet alleen als alles snel en goed gaat op de automatische piloot, maar ook juist als er sprake is van verandering. Want door stilstand verander je en leef je. Laat de verandering toe, of deze nou wenselijk is voor jou of niet, hij ruimt bij je op en geeft je nieuwe kracht en ideeën voor de toekomst.

Hele dagen lang werken in een prikkelrijke omgeving die je uiteindelijk ziek maakt. Klinkt misschien zwaarmoedig, maar het is voor veel mensen de realiteit. Vermoeidheid, hoofdpijn, slecht slapen, piekeren en concentratieverlies zijn symptomen die ik vaak hoor in de praktijk. Dit komt onder andere voor in grote kantoortuinen (zie recent artikel NOS), maar ook in werkomgevingen met maar weinig collega’s ligt de stressgevoeligheid tegenwoordig behoorlijk hoog.

Waardoor ontstaat dit? Is het alleen de drukte van veel andere mensen om ons heen die ons zo overgevoelig maakt voor externe prikkels of zijn we ook het contact met onszelf kwijtgeraakt? We verwachten continu op volle kracht ‘aan’ te kunnen staan en als dat verzwakt, willen we het liefst zo snel mogelijk een oplossing vinden in bijvoorbeeld sporten, meditatie of andere bezigheden, maar is dat echt voldoende om weer even ‘bij te tanken’?

Mijns inziens zoeken we op deze manier ons heil in dingen die maar tijdelijk ‘werken’. Datgene wat ons kan opladen van binnenin is er altijd al, alleen ontsnappen we eraan door steeds onze mini-momentjes van rust en stilte, op te vullen met allerlei prikkels om maar niet te hoeven ‘voelen’. Voelen wat we nodig hebben, waar we naar verlangen en niet onbelangrijk: voelen dat we (nu) leven. Hoe simpel kan het zijn om gedurende je dag eens wat vaker bewuster te ademen? Te leven in het moment en te ademen met al-dat-is. Want het hoeft niet alleen maar fijn en goed te gaan, je mag je ook op momenten gespannen, vermoeid of gefrustreerd voelen en daar bij ‘zijn’. Door met je aandacht in het moment te zijn, ontspan je.

Meer weten over je ontspannen kunnen voelen en met je aandacht in het hier-en-nu zijn? Wellicht kan een 8-weekse mindfulness training je helpen deze ‘way of life’ nog meer te integreren in jouw leven.